15 Aralık 2012 Cumartesi


absürt ayrılık sahnelerinden herhangi biri

gelirken kendimi de getirmeyi unuttum kusura bakma
daha düşünceli bir hayatım olsun isterdim ben de,
ama içimden gelmiyor daha fazla
dijital makinalara kendiliğinden yapay tebessümler.
teknolojik gelişmelere uzak kaldım hayli zamandır
yerime sevecek, kopyala yapıştır dosyalarıma erişim yasak,
deşifre edilemiyor direksiyon başında uykusuz oluşum
uzun rol yorgunuyum bağışla beni
sahne dar, perde yarım
eskimiş alkışlar alıyorum uzaktaki dostlarımdan,
çoğunun aynı hatırı yok.

her yanı dram bir tarifeye geçiyorum artık,
o sınırsız gülüşleri, istemeden de olsa geride bıraktık.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder